WYCIECZKA NA KRETĘ

W roku w którym prezes pokonał "ubecję",

lecimy odpocząć na upadłą Grecję.

Jak upadłość sprawdzić dobrze państwo wiecie,

13 września lądujemy na Krecie.

Wyspa z turystyki i z oliwek słynie,

można tu się zagrzać - cieplej jak w Lublinie.

Chyba będzie dobrze w naszych głowach świta ,

bo hotel możliwy i nazwę ma Vita.

W pierwszym dniu wieczorek nosił nazwę " Grecki " ,

trwały ostre tańce , w górę poszły kiecki.

Kilku tu tancerzy wymienić wypada,

pierwszego Mariana, co rękami gada,

Tańczył też i Mietek- ten od fotografii,

Marian oraz Paweł też tańczyć potrafi.

Większość z nich by chciała zostawić blondynki,

aby tylko porwać do tańca murzynki.

Jak sie dowiedziałem - doszły do mnie słuchy ,

odmawiały tańca tym co noszą brzuchy.

Jeśli dalej będzie aż tyle jedzenia,

to panowie "ptaszkom" mówcie dowidzenia.

Drugi wieczór przeszedł na ściąganiu butów,

tańców juz nie było dla naszych " kogutów ".

W piątek grzeje równo więc idziem nad morze,

z nadzieją , że dzisiaj coś się zdarzyć może.

Znamy wszystkie bary , gdzie serwują drinki ,

o której godzinie w nich podają trunki.

Ale w tym napoju więcej jest toniku ,

jak dużo wypiłeś to robiłeś siku.

Chodzimy codziennie kąpać się nad morze,

plaża kamienista , że pożal się Boże.

Trzeba przyznać również , że jest kupa piachu,

możesz na nim leżeć jeśli nie masz strachu.

No bo słońce grzeje i opala lica,

czasem sie pokaże jakaś fajna "świca".

Wtedy wszystkie chłopy ślą za nią spojrzenia,

no bo w stadzie karpi zobaczyli klenia.

Wreszcie na sobotę wyznaczono tańce,

będzie mniej jedzenia , ale będą walce.

No i  wreszcie chłopy będą trochę w ruchu,

będzie disco polo - lecz to wszystko słuchy.

Byłem złym prorokiem , źle przepowiedziałem,

bo się po niektórych więcej spodziewałem.

Trzeba by coś zmienić w tej rzeczywistości,

nie dać wpuszczać się w maliny w tej byle jakości.

Wreszcie pani Jola iluzję "poniała",

zostawiła kopaliny, grupę pokochała.

W poniedziałek pędzą aż do Santorini,

ja na miejscu pozostałem - miałem program mini.

No bo po cholerę pokonywać takie trasy,

jeśli mieszkasz w Białymstoku, a zwiedzasz arrasy.

Trzeba było z góry przewidzieć co piękne,

i zamieszkać trochę bliżej by nie "dawać w piętkę".

Ogólnie rzecz biorąc grupa jest szczęśliwa,

bo wypad do Santorini , kosztował 6 piwa.

We wtorek tez wyjazd do bliskiej Eloundy,

a potem stateczkiem , wypad nie był trudny.

Trzeba było z marszu zdobyć kawał wieży,

Co się na tej wyspie działo , mało kto uwierzy.

A w drodze powrotnej jeszcze plażowanie,

i ogólnie rzecz ujmując wielkie grilowanie.

I takim sposobem program wyczerpany,

dwudziestego wylatujem na Lublin kochany.

Jeszcze tylko apel do prezesa Marka,

za rok na Maderę - grupa tego warta.

Kreta, 20 września 2017

Autor tekstu:   Adam Maluga

• « poprz.
• nast. »